Στο σχολείο, εκεί στου Ζωγράφου στην Αθήνα, δεν μας έμαθαν να διαβάζουμε βιβλία λογοτεχνικά, αλλά να μελετάμε για να δώσουμε εξετάσεις και να μπούμε στο Πανεπιστήμιο. Παιδαγωγική Ακαδημία στη Μυτιλήνη, πρώτα, και η κοινωνιολόγος επέμενε στη λογοτεχνία και ανακαλύψαμε το πραγματικό διάβασμα, όχι για να πάρουμε βαθμό, αλλά για να ...ταξιδέψουμε. Ανάβαση στη Θεσσαλονίκη,αμέσως μετά, για το παιδικό όνειρο, αγγλική φιλολογία.(Σημ.: πάντως στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων είχαμε διαβάσει και καμιά 15 βιβλία στο πρωτότυπο αγγλικο κείμενο..) Στη Σαλονίκη ένας νέος κόσμος, θέατρο,ραδιόφωνο,φροντιστήρια(@%@#%), οικογένεια(!!!), δημοτικά σχολεία (?). Είμαι ακόμα εδώ!!! 23 χρόνια μετά, αν και ονειρεύομαι να εγκαταλείψω προς συγκεκριμένους προορισμούς του εξωτερικού.
"Kάθε που βλέπω, ακούω, μυρίζω κάτι που μου γεννά σκέψεις και συλλογισμούς θα βρισκόμουνα να μην έχω που να τα βάλω και θα συνέχιζα να τα παρακολουθώ να φεύγουν, να πετάνε και να χάνονται -πάει καιρός που δεν έχω πια εκείνη τη γωνίτσα τυπωμένου χαρτιού στην διάθεσή μου να ξεγελιέμαι..." (να σαι πάντα καλά Λάμπρο)
